به گزارش شمالغرب ، حادثه ای در مسیر خط آهن تبریز - مشهد در حوالی سمنان اتفاق افتاد که بسیار حزن انگیز بود و تعدادی از هموطنانمان جانشان را از دست دادند. برای بازماندگان این حادثه تسلیت عرض نموده و اظهار همدردی می کنم.

مهمترین تلاش این نوشته پیشگیری از اتفاقات مشابه است اما از زوایه ی رسانه که من در اینجا به شکل بخشی به آن می پردازم. دلایل این اتفاق و اتفاقات مشابه هرچه که باشد، سوء مدیریت و نظارت مهمترین دلیل آن است، مدیریت درست منوط به نظارت دقیق و درست و اگر نظارت سیستمی در مدیریت سازمانها به درستی عمل نکند با بحرانهای زیادی روبرو خواهیم شد، که پیامدهای آن معطوف به جان و مال ملت خواهد بود.

مهمترین مرجع نظارتی که هم باید سیستم مدیریتی را کنترل کند و هم حافظ جان و مال مردم باشد نهاد قانونگذاری است که ابتدا قانون وضع می کند و سپس بر اجرای آن نظارت می کند. در بخش چگونگی نظارت قوه مقننه فقط به این اشاره بسنده می کنم که این نهاد در اغلب موارد پس از یک اتفاق مهم وارد بررسی و نظارت می شود یعنی همان کاری که بایستی پیش از حوادث دردناک انجام می داد.

اگر با همین نگاه علاج واقعه قبل از وقوع بخواهم بحثم را پی گرفته و مصداقی تر سخن گویم بایستی به عملکرد نماینده های مغان بپردازم. استان اردبیل ۷ نماینده دارد که به جز دو نماینده ی مغان، بقیه طرح استیضاح وزیر راه و شهرسازی را امضا کرده اند. استیضاح وزیر تصمیم نمایندگانی است که وی را در این حادثه مقصر می دانند.

پرسیدن حق همه ی ماست. بنده در ادای وظیفه ی رسانه ای ام و یا هرشهروند مغانی این حق را دارد که از نماینده خود سوال کند که چرا استیضاح را امضا نکرده است؟

صرف نظر از صف بندی های جناحی و حزبی بخشی از نمایندگان شاید به این دلیل امضا نکرده اند که راه آهن دارند و جاده های ریلی به بهترین شکل ممکن به همشهریانشان خدمات ارائه می کند.

بنابراین هیچ دلیل موجهی ندارند که دست به چنین اقدامی بزنند. اگر مسئله ی فاجعه ی انسانی را به کنار بگذاریم و تصور کنیم که هیچ اتفاقی نیفتاده است باز هم نمایندگان ما بایستی برای مردمشان توضیح دهند که به پاس قدردانی از توجه آقای وزیر به خاطر احداث راه آهن و جاده های امن حوزه ی انتخابیه شان ورقه ی استیضاح را امضا نکرده اند.

اینکه پارس آبادمغان به عنوان قطب کشاورزی ایران، راه آهن ندارد به کنار آیا تبدیل جاده های مواصلاتی مغان به قتلگاه و این همه تلفات جاده ای (طبق آمار بیش از ۵۰درصد فوتی استان اردبیل شهروندان مغانی هستند)که ناشی از غیر استاندارد بودن محورهای ارتباطی است، هنوز به اندازه ای نشده که از وزیر بپرسید چرا درآمد این منطقه در جیب خزانه ی دولت است و اما جرعه ای از آن صرف هزینه ی استانداردسازی جاده هایش نمی شود؟

آقای نماینده، استیضاح انتقام نیست بلکه یک امکانی است که نماینده باید به خاطر مردمش از آن استفاده کند و این حق نماینده و حق مردم است. استیضاح برای اینست که اگر وزیر رای اعتماد گرفت نماینده مطالبات مردمش را با جدیت پیگیری بکند و اگر وزیر دیگری آمد نماینده باز همان مطالباتش را مطرح کند. به بیان دیگر استیضاح یک سندیست که نشان می دهد این وکیل و موکلانش با استناد به دلایل ارائه شده در این فقره محق هستند و باید به حقوقشان دست پیدا کنند.

طبیعتا امضای این استیضاح نمی تواند در کوتاه مدت به احداث خط آهن مغان منجر شود چون خود این پروژه یک پروژه ی بلند مدت است اما مثلا چهار بانده کردن فاصله ی  پارس آباد تا پلیس راه سربند که هم اکنون به علت کمبود اعتبار تعطیل شده، یک پروژه ی کوتاه مدت با هزینه ی کمتریست که در مدت زمان کوتاهی می تواند اتفاق بیفتد و از بسیاری از حوادث جاده ای این مسیر جلوگیری کند و یا پروژه های کوتاه مدت دیگری که در منطقه ی مغان لازم الاجرا هستند اما معطل مانده اند. نمایندگان ما دهها دلیل متقن و محکمی دارند که ورقه ی استیضاح را امضا بکنند اما متاسفانه به این تشخیص نرسیده اند، اما قبلش باید ببینیم در پیرامون چرایی امضا نکردن استیضاح چه می گویند.

یادداشت از جمشید کریمی